Kaligula – Część 1/3. Droga do władzy
Gajusz nie miał dobrej prasy. Po śmierci na przemian starano się albo zatrzeć wszelkie ślady jego istnienia albo przedstawić go w najgorszym możliwym świetle. Już kronikarze działający za jego życia byli dla niego niezbyt łaskawi. Z kolei relacje Swetoniusza i Kasjusza Diona sporządzone w przypadku tego pierwszego dziesiątki lat po śmierci cesarza i grubo ponad sto lat w przypadku drugiego przedstawiają Gajusza jako obłąkanego potwora. Z ich prac dowiadujemy się o szaleńcu, który uważał się za równego Jupiterowi. Miał pić perły roztopione w occie, utrzymywać kazirodcze związki z siostrami, mordować bez litości wszystkich podejrzanych, najczęściej zresztą niesłusznie o dybanie na jego życie. W międzyczasie trwonił skarb państwa budując kilkukilometrowe mosty ze statków w Zatoce Neapolitańskiej, zamienił Palatyn w burdel, podczas składania ofiar własnoręcznie zabił ofiarnika zamiast przeznaczonego w tym celu wołu, miał też w zwyczaju porywać żony znanych senatorów, jedną podczas jej wesela. Ile z tego co wiemy o upadłym cesarzu jest prawdą a ile jedynie oszczerstwem i czarną legendą? Dzisiaj postaram się znaleźć odpowiedź na to pytanie.
Wspieraj na https://patronite.pl/mrocznewieki
Subskrybuj i komentuj na YouTube
Źródła:
“Kaligula” – Roland Auguet
“Caligula: a Biography” – Aloys Winterling
“Poczet cesarzy rzymskich – Pryncypat” – Aleksander Krawczuk
“Poczet cesarzowych Rzymu” – Aleksander Krawczuk
“Żywoty Cezarów” – Swetoniusz
“Historia Rzymska” – Kasjusz Dion
“Flakkus” i “An Embassy to Gaius” – Filon Aleksandryjski
“Dawne Dzieje Izraela” – Józef Flawiusz